تشخیص موتاسیون های نقطه ای مرتبط با مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه های سودوموناس آئروجینوسا استان گیلان

سابقه و هدف: سودوموناس آئروجینوسا یک پاتوژن فرصت طلب به ویژه در بیماران با نقص ایمنی است. مقاومت دارویی در سودوموناس آئروجینوسا به واسطه مکانیسم های مختلفی مانند جهش در زیرواحدهای توپوایزومرازها و تنظیم کننده های منفی سیستم های پمپ افلاکس ایجاد می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی جهش های نقطه ای  ژن های gyrB، parC و nfxB در جدایه های سودوموناس آئروجینوسا مقاوم به سیپروفلوکساسین استان گیلان بود. مواد و روش ها: این پژوهش یه صورت مقطعی—توصیفی بر روی 200 سویه جمع آوری شده از بیمارستان ها و آزمایشگاه های رشت و لاهیجان انجام شد. با آزمون های بیوشیمیایی تعیین هویت جدایه ها انجام شد. حساسیت آنتی بیوتیکی به کمک روش های کربی-بائر و MIC تعیین گردید. برای ارزیابی جهش ها در ژن های gyrB، parC و nfxB در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین از روش  PCR  و تعیین توالی استفاده شد. یافته ها: از 69 جدایه سودوموناس آئروجینوسا، 26 سویه مقاوم به سیپروفلوکساسین بودند. MIC سیپروفلوکساسین در جدایه های مقاوم بین µg/ml  32-1024 تعیین گردید. با آنالیز توالی یابی مشخص گردید که بعضی از جدایه های مقاوم، جهش های بدمعنی در ژن های gyrB، parC و nfxB داشتند. جهش های N368S، I424L، L464I، E468D، M520L و I524V در ژن gyrB اولین موارد گزارش شده در ایران می باشند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که جهش های گزارش شده در ژن های  gyrB و parC روی تمایل توپوایزومرازها به سیپروفلوکساسین در جدایه های مقاوم تأثیر بگذارند. همچنین، جهش در ژن nfxB ممکن است موجب افزایش بیان پمپ افلاکس MexCD-OprJ و مقاومت به سیپروفلوکساسین گردد.